"ΤΟ ΜΑΤΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ"

Καλημέρα Αδέλφια,

Ο Τζίμης Πανούσης πριν από πολλά χρόνια έγραφε έναν καταπληκτικό στίχο :
«Τα πρώτα τραγουδάκια με στίχους τολμηρούς , με διώχνουν από κύκλους αντιστασιακούς…»
Παραφράζοντας το παραπάνω δίστιχο ελπίζω τα πρώτα μου post με αθλητικό περιεχόμενο να μην με διώξουν από κύκλους αντιστασιακούς… αλλά βρε Αδέλφια βαρέθηκα να ασχολούμαι με τον Τσίπρα, τους απεργούς της ΔΕΗ κλπ.

Από μικρό παιδί λάτρευα το ποδόσφαιρο. Μέσα από αυτή την αγάπη έμαθα μέχρι και γεωγραφία. Όταν τα άλλα παιδάκια δεν είχαν ιδέα για το που βρίσκεται το Αμβούργο, εγώ με την βοήθεια της «Αθλητικής Κυριακής» όχι μόνο ήξερα ότι είναι στην Γερμανία αλλά γνώριζα ότι ήταν και λιμάνι.

Σήμερα θα ασχοληθώ με μια αγαπημένη ομάδα των παιδικών μου χρόνων, με μια ομάδα που το όνομα της έχει συνδεθεί με μια από τις πιο θλιβερές ιστορίες του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Αυτή η ομάδα είναι η Ντιναμό Κιέβου.

Ιδρύθηκε το 1927 και ήταν μέλος του Σοβιετικού αθλητικού οργανισμού Ντιναμό. Ο συγκεκριμένος οργανισμός στηριζόταν οικονομικά από την KGB και από το 1950 και μετά όλοι οι ποδοσφαιριστές πληρώνονταν ως στρατιωτικοί. Η Ντιναμό υπήρξε η πιο επιτυχημένη Σοβιετική ομάδα εκτός Μόσχας. Δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που ολόκληρη η εθνική ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης απαρτιζόταν από παίκτες της Ντιναμό. Μέσα στα δεκάδες τρόπαια που έχει κερδίσει ξεχωρίζουν τα δύο κύπελλα κυπελλούχων Ευρώπης το 1975 και το 1986, όπου την κατατάσσουν στην πρώτη Σοβιετική ομάδα που κερδίζει Ευρωπαϊκό τίτλο.
Κατά την διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και πιο συγκεκριμένα το καλοκαίρι του 1942 στο γερματοκρατούμενο Κίεβο ξεκινά ένας ποδοσφαιρικός αγώνας που θα μείνει στην ιστορία με το τίτλο το «Ματς του θανάτου».

Εκείνο το καλοκαίρι οι ποδοσφαιριστές της Ντιναμό εργάζονταν σε ένα φούρνο και κατά την διάρκεια των διαλλειμάτων τους έπαιζαν ποδόσφαιρο. Οι Γερμανοί τους εντοπίζουν και τους ζητούν να φτιάξουν με ποδοσφαιρική ομάδα, την μικτή Κιέβου όπου θα παίζει με διάφορες Γερμανικές. Αυτή η ομάδα ονομάστηκε Σταρτ και δημιουργήθηκε από 8 ποδοσφαιριστές της Ντιναμό και 3 της Λοκομοτίβ. Η Σταρτ ξεκινά τα παιχνίδια και κερδίζει με τρομερή άνεση τις Γερμανικές ομάδες. Από την μοναδική ομάδα που χάνει είναι η ομάδα κάποιων Ούγγρων κρατουμένων.

Μετά από αυτή την ήττα οι γερμανοί θεωρούν ότι μπορούν να κερδίσουν και αυτοί την Σταρτ. Καλούν την καλύτερη ομάδα της Γερμανίας, την ομάδα της Λουφτβάφε, γνωστή και ως Flakelf.

Στις 9 Αυγούστου του 1942 στο γήπεδο Ζενίθ του Κιέβου τα πάντα είναι έτοιμα για να ξεκινήσει ο αγώνας. Με συνοπτικές διαδικασίες η Σταρτ κερδίζει 5-1. Οι Γερμανοί στρατηγοί που είχαν διαφημίσει τον αγώνα σε όλα τα ΜΜΕ της εποχής αποφασίζουν την επόμενη μέρα να μην κυκλοφορήσουν εφημερίδες ώστε ο κόσμος να μην μάθει το αποτέλεσμα.
Όταν στις 16 Αυγούστου 1942 οι Ουκρανοί συνέτριψαν μια άλλη γερμανική ομάδα, τη Rukh, με 8-0, οι ναζί διέταξαν τη διάλυση της Σταρτ. Συνέλαβαν και βασάνισαν τους καλύτερους παίκτες και όσους επέζησαν τους έστειλαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Siretz. Εκεί, τον επόμενο Φεβρουάριο, τρεις βρήκαν τραγικό θάνατο στη διάρκεια μιας εξέγερσης. Άλλοι τρεις συνελήφθησαν αλλά δραπέτευσαν αργότερα και διασώθηκαν.

Μια δραματοποιημένη παρουσίαση των γεγονότων αυτών περιγράφεται στο ουγγαρέζικο φιλμ του 1961 Két félidő a pokolban, στο οποίο αναφέρεται ότι μετά τη συντριβή των Γερμανών με 5-1 διέταξαν την εκτέλεση με τυφεκισμό όλων των Ουκρανών ποδοσφαιριστών. Μια παραλλαγή της ιστορίας με θετικό τέλος παρουσιάστηκε στο αμερικάνικο φιλμ του 1981 Escape to Victory, στο οποίο τα γεγονότα τοποθετούνται στο Παρίσι και ως αντίπαλος των Γερμανών παρουσιάζεται μια μικτή αιχμαλώτων ποδοσφαιριστών από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες.

Αυτή ήταν η θλιβερή ιστορία της Ντιναμό Κιέβου.

Χαιρετίσματα στο σπίτι Αδέλφια.