Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009

R.I.P. SIR BOBBY

Αδέλφια καλησπέρα,

Την προηγούμενη Κυριακή ο SIR Bobby Robson "πατούσε" για τελευταία φορά στην ζωή του γρασίδι. Πριν από λίγες ώρες "είπε" γεια σε αυτό τον κόσμο, αφού πρώτα κατάφερε να δημιουργήσει την μεγάλη Ipswish Town στα τέλη του 70 αλλά και να αφήσει το δικό του στίγμα τόσο στην Μπαρτσελόνα όσο και στην Εθνική ομάδα της Αγγλίας.

Rest In Peace Sir Bobby και προσωπικά σε ευχαριστώ που μου έδωσες την χαρά να δω ομάδα μοντέλο σαν την Ipswish.

Χαιρετίσμτα στο σπίτι Αδέλφια

Παρασκευή 24 Ιουλίου 2009

ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΡΕΚΛΕΣ ΕΜΕΙΝΑΝ ΑΔΕΙΕΣ...




Αδέλφια καλησπέρα,
Το πρώτο μέρος των διακοπών τελείωσε. Σήμερα το πρωί αφήσαμε την Σύρο για την Αθήνα και την ζέστη της.
Για όσους από εσάς φεύγουν τώρα, εύχομαι τα καλύτερα...
Χαιρετίσματα στο σπίτι Αδέλφια

Τρίτη 21 Ιουλίου 2009

"ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ"

Αδέλφια καλημέρα,

Ένας από τους μεγάλους καημούς της ζωής μου είναι η ποδοσφαιρική ομάδα της γειτονιάς που γεννήθηκα και μεγάλωσα, ο Ιωνικός Νικαίας.

Για μένα αυτή η ομάδα σημαίνει πολλά. Στις αρχές της δεκαετίας του 80 και όταν το τμήμα μπάσκετ του Ιωνικού «δίδασκε» το άθλημα στην υπόλοιποι Ελλάδα, εγώ περίμενα πως και πώς να φτάσει η Δευτέρα να πάω σχολείο και με αφορμή ακόμα μια νίκη του Γιαννάκη, του Καλαφατάκη, του Πετρίδη και των άλλων παιδιών, να την «πω» στους συμμαθητές μου που υποστήριζαν τον Γαύρο, την ΑΕΚ ή τον ΠΑΟ.

Το μπάσκετ μπορεί να μας έδινε χαρές, μπορεί να μας έκανε γνωστούς σε όλη την χώρα ακόμα και να μας πήγε στην Ευρώπη, παίζοντας στο θρυλικό κύπελλο Κόρατς, το ποδόσφαιρο όμως ήταν εκείνο που μάζευε 10.000 φιλάθλους για να δουν την ομάδα του Ιωνικού να παίζει με την Δραπετσώνα, τον Άρη Νικαίας, την Νίκαια , τον Ατρόμητο Πειραιά καθώς και άλλες ιστορικές ομάδες της Β΄ Πειραιώς. Το ανηφόρισμα προς την Νεάπολη τις Κυριακές τα μεσημέρια ήταν μια ολόκληρη ιεροτελεστία. Η οικογένεια έτρωγε από νωρίς ώστε να προλάβουμε να κάτσουμε στις θέσεις μας πριν ο Κωτάκης, ο Γλύκας ο Ξενάριος και οι άλλοι παίκτες τους Ιωνικού βγουν και πατήσουν το χώμα του γηπέδου.

Τα χρόνια πέρασαν και η ομάδα άρχισε να ανεβαίνει στις επαγγελματικές κατηγορίες. Το να παίξεις ποδόσφαιρο στην Νεάπολη δεν ήταν ποτέ εύκολη αποστολή. Ακόμα και σήμερα θυμάμαι το κυνηγητό στα στενά με τους Πατρινούς, τους Καλαματιανούς (είχαν ανεβάσει πολύ μα πάρα πολύ κόσμο) και όποιους άλλους αποφάσισαν να κάνουν την βόλτα τους στην νότια πλευρά της πλατείας Σπάθας.

Η ομάδα έφτασε στην πρώτη εθνική κατηγορία και μετά τα πρώτα χρόνια ο κόσμος έδειξε να χάνει το ενδιαφέρον του για τον Ιωνικό. Το γήπεδο άρχισε να αδειάζει ενώ ακόμα και ο τελικός κυπέλλου Ελλάδος ή η μεγάλη πορεία της χρονιάς με τον Μαρκαριάν στον πάγκο μας, δεν στάθηκαν ικανά ώστε να φέρουν τον κόσμο πίσω. Οι αιτίες ήταν πάρα πολλές και τουλάχιστον στην συγκεκριμένη ανάρτηση δεν θέλω να αναφερθώ σε αυτές. Στην συγκεκριμένη ανάρτηση θέλω να αναφερθώ στην απαξίωση της ΠΑΕ από τον ίδιο το ιδιοκτήτη της.

Είμαι κάτι παραπάνω από σίγουρος ότι στο διάβασμα της τελευταίας πρότασης θα αναρωτηθήκατε πως μπορεί κάποιος ιδιοκτήτης ομάδας να απαξιώνει την ομάδα του. Αν θέλετε να μάθετε την απάντηση δεν έχετε παρά να δείτε τις ενέργειες που έχει κάνει ο Χρήστος Κανελλάκης (πρόεδρος της ομάδας και γιος του ιστορικού προέδρου Νίκου Κανελλάκη) τα τελευταία χρόνια.

Το «ρεπερτόριο» των ενεργειών του τα χρόνια που διοικεί την ομάδα είναι αστέρευτο και με μοναδική μαεστρία κατάφερε να κάνει τους εναπομείναντες φιλάθλους της ομάδας να τον περιλαμβάνουν σε όλα τους τα συνθήματα, συνθήματα τα οποία δεν έχουν κολακευτικές ομοιοκαταληξίες για εκείνον.

Τα τελευταία χρόνια ο Κανελλάκης αποφάσισε να έρθει σε ανοικτή αντιπαράθεση με τον δήμαρχο Νικαίας Στέλιο Μπενετάτο. Μέχρι και πριν από δύο μέρες προσωπικά πίστευα ότι ο Κανελλάκης ήταν απλά ένας «πιτσιρικάς», αντικομουνιστής με απίστευτα χαμηλό IQ. Παράδειγμα του χαμηλού του IQ είναι η ομάδα στο facebook που έχει δημιουργήσει και την ονομάζει ΝΙΚΑΙΑ και ομως ειμαι ακομα εδω Σε αυτή την ομάδα ο Χρήστος Κανελλάκης φαίνετε ως υπεύθυνος – διαχειριστής με τον διακριτικό τίτλο Boss of the town, ενώ ο αδελφός του Λεωνίδας έχει επιλέξει ως διακριτικό τίτλο το Boss of the town hall.

Προχθές όμως τα πράγματα έδειξαν να αλλάζουν και να γίνονται ακόμα πιο βρώμικα. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στον sport fm ο Boss of the town αναφέρθηκε για ακόμα μια φορά με υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς προς τον ΕΚΛΕΓΜΕΝΟ Δήμαρχο Νικαίας ενώ τόνισε ότι η συγκεκριμένη ιδεολογία που πρεσβεύει ο Δήμαρχος είναι τροχοπεδεί στην ανακατασκευή του γηπέδου στην διαμόρφωση εμπορικών χώρων και κατά επέκταση στην άνθιση της ΠΑΕ που ο ίδιος ο Κανελλάκης τα τελευταία χρόνια έχει απαξιώσει.

Κάπου εδώ περίμενα μια αντίδραση από το γραφείο του Δημάρχου αλλά για ακόμα μια φορά η δημοτική αρχή της Νίκαιας αν και έχει όλα τα δίκια με το μέρος της επέλεξε την σιωπή. Τελικά όμως η απάντηση ήρθε από τους ίδιους τους φιλάθλους της ομάδας. Στο φορουμ των οπαδών του Ιωνικού Νικαίας ένα μέλος που βρισκόταν στην προ διετίας συζήτηση του Δημάρχου με τον Κανελλάκη και φιλάθλους του Ιωνικού μας υπενθύμισε ότι ο Δήμαρχος ΠΟΤΕ δεν αρνήθηκε την εκχώρηση του γηπέδου στην ΠΑΕ, ΦΤΑΝΕΙ οι ιδιοκτήτες της ΠΑΕ να έφερναν κάποια μελέτη (αρχιτεκτονική – οικονομική) όπου θα δικαιολογούσε μια τέτοια απόφαση.

Φυσικά κάτι τέτοιο δεν έγινε και έτσι μείναμε με τον Κανελλάκη να παίζει το «αφεντικό της πόλης», τον Δήμαρχο να παίζει την «Μαρία της σιωπής» και εμένα να γράφω αυτή την ανάρτηση…

Χαιρετίσματα στο σπίτι Αδέλφια.

Δευτέρα 13 Ιουλίου 2009

ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΖΟΥΝ (ΑΚΟΜΑ) ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ...

Αδέλφια καλησπέρα,

Πρώτη μέρα των διακοπών η σημερινή και κατά την διάρκεια της απογευματινής βόλτας στην Ερμούπολη "έπεσα" πάνω στην πινακίδα που βλέπετε στην φωτογραφία. Τελικά και η Σκάλυ και ο Μόλντερ είχαν δίκιο...


ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ.


Χαιρετίσματα στο σπίτι Αδέλφια

Κυριακή 12 Ιουλίου 2009

ΔΙΑΚΟΠΕΣ

Αδέλφια καλησπέρα,

Με τα πολλά και τα λίγα, μετά από ένα δύσκολο χειμώνα και μια ακόμα δυσκολότερη άνοιξη, έφτασε η ώρα των διακοπών.


Για πρώτη φορά μετά από χρόνια κάνω διακοπές τον Ιούλιου (έκανα σχεδόν πάντα τέλος Αυγούστου, αρχές Σεπτεμβρίου). Όμως και για πρώτη φορά είμαι στην Σύρο... Η φωτογραφία είναι η πρώτη εικόνα που αντίκρυσα όταν πάτησα το πόδι μου στο λιμάνι.


Για τις επόμενες μέρες ελπίζω να βρίσκω τον χρόνο ώστε να ανεβάζω καμιά φωτογραφία.


Χαιρετίσμτα στο σπίτι Αδέλφια.

Τρίτη 7 Ιουλίου 2009

ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΑΝΙΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ

Αδέλφια καλησπέρα,

Το νέο μου μουσικό "κόλλημα" είναι από την Δανία και ακούν στο όνομα I Got You on Tape. Καλοκαιρινοί όσο πρέπει (όχι υπερβολές) με την απαιτούμενη δόση ρομαντισμού των Δανών.

Ελπίζω να σας αρεσούν όσο και εμένα.

Χαιρετίσματα στο σπίτι Αδέλφια

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2009

ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΠΙΣΩ ΤΗΝ DDR

Αδέλφια καλησπέρα,

Και εκεί που διάβαζα διάφορα ποστ στο ιντερνετ, βρε δες τι έσκασε μπροστά μου... Μεταφέρω αυτούσιο το ποστ του antinews...


Μπορεί να μη τρελαίνονται για την Στάζι ή για το αναξιόπιστο Trabant, μπορεί να μη τους λείπει και τόσο ο περίφημoς τοίχος του Βερολίνου, αλλά οι μισοί από αυτούς που ρωτήθηκαν, κοιτώντας προς τα πίσω, σκέφτονται μάλλον πως ο κομμουνισμός δεν ήταν τελικά και τόσο άσχημος.

Σχεδόν 20 χρόνια από την πτώση του τοίχους, δημοσκόπηση που έκανε το Spiegel σε πολίτες της ανατολικής Γερμανίας, δείχνει πως το 49% πιστεύουν πως υπήρχαν περισσότερα καλά απ` ότι κακά στην πάλαι ποτέ Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, ενώ το 35% πιστεύει το αντίθετο. Το 8% συμφωνεί πως η ζωή ήταν «πιο ευτυχισμένη και πολύ καλύτερη» στη διάρκεια της κομμουνιστικής δικτατορίας (;).


Όσοι Γερμανοί νοσταλγούν τον κομμουνισμό, συμπεριλαμβανομένων και νέων ανθρώπων που δεν πρόλαβαν καν την Ανατολική Γερμανία, επιδοκιμάζουν την αλληλεγγύη που χαρακτήριζε τη ζωή πίσω από τον τοίχο και υποβιβάζουν τον ρόλο της παντοδύναμης τότε μυστικής αστυνομίας. Όπως λέει και ένας από τους ανθρώπους που συμμετείχαν στην έρευνα, «Ποτέ δεν είχα δει ζητιάνους ή άστεγους τότε…». Και συνεχίζει: «Είμαι σε καλύτερη οικονομική κατάσταση σήμερα απ` ότι επί κομμουνισμού, αλλά δεν είμαι περισσότερο ικανοποιημένος …


«Οι όμορφα χρωματισμένες αναμνήσεις είναι σαφώς δυνατότερες από τις στατιστικές των ανθρώπων που ήθελαν τότε να αποδράσουν ή των άπειρων αιτήσεων για βίζες εξόδου και ακόμη πιο δυνατές από τους φακέλους των δολοφονιών και των πολιτικών διώξεων…» σχολιάζει ο Γερμανός Ιστορικός Stefan Wolle.

Αδέλφια, όλα τα παραπάνω γράφτηκαν στο spiegel και ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ εγώ δεν είπα ούτε έγραψα κάτι :), οι Γερμανοί τα είπαν...


Χαιρετίσματα στο σπίτι Αδέλφια