"Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ" ROMA Vs SS LAZIO

Αδέλφια Καλησπέρα,

Όπως σας είχα υποσχεθεί, σήμερα συνεχίζω τα αφιερώματα στο ποδόσφαιρό. Σκοπός μου δεν είναι να σας γεμίσω με πληροφορίες που μπορείτε να πάρετε από τον Σωτηρακόπουλο ή από κάποιον άλλον «διαβασμένο» δημοσιογράφο. Σκοπός μου είναι να αναδείξω την κοινωνιολογική (τρομάρα μου) σημασία διάφορων ποδοσφαιρικών αγώνων που γίνονται στην Ευρώπη.

Πάνε κοντά στα δύο χρόνια που έτρωγα «φιλικά» με έναν πρώην αντιπρόεδρο μεγάλης Αθηναϊκής ΠΑΕ. Εκείνος γνωρίζοντας τις κομμουνιστικές μου καταβολές ήταν σίγουρος ότι η ομάδα που υποστήριζα στο ιταλικό πρωτάθλημα είχε έδρα την αιώνια πόλη και άκουγε στο όνομα Roma. Όταν αυτήν την «σιγουριά» του την γύρισα πίσω και του είπα ότι επειδή είμαι κομμουνιστής, η ομάδα που υποστηρίζω είναι η Livorno, έκατσε να με κοιτά με απορία. Ήπια μια γουλιά μπύρα και βάλθηκα να του εξηγώ τους λόγους (ιστορικούς) που με έκαναν να υποστηρίξω Livorno και όχι Roma… σήμερα όμως το ποστ δεν είναι αφιερωμένο στην Livorno, αλλά στο μεγάλο Ιταλικό ντέρμπυ μεταξύ Roma και Lazio.

Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, η «αιώνια» πόλη ήταν γεμάτη αθλητικά σωματεία. Στις 9 Ιανουαρίου του 1900 κάποιοι δρομείς ιδρύουν την Σοσιετά Σπορτίβα Λάτσιο (SS Lazio). Επιλέγουν για χρώματα του σωματείου το γαλάζιο και το λευκό και για σήμα το χρυσό αετό (με ανοιγμένα φτερά). Τα χρώματα είναι εμπνευσμένα από τα χρώματα της ελληνικής σημαίας (ως τιμή προς την γενέτειρα του ολυμπιακού πνεύματος) και το σήμα αντιπροσωπεύει την πάλαι ποτέ κραταιά ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Ο σύλλογός τους σχεδόν από την πρώτη μέρα κατέχει ένα ρεκόρ που δύσκολα θα σπάσει στην Ευρώπη. Είναι ο σύλλογος που «καλλιεργεί» τα περισσότερα αθλήματα (37). Το ποδοσφαιρικό τμήμα του συλλόγου ξεκινά να παίζει στο Ιταλικό πρωτάθλημα το 1912 και μέχρι το 1923 μετέχει 3 φορές στο τελικό αλλά τον χάνει και τις 3.

Αρκετά χρόνια μετά από την ίδρυση της Λάτσιο (1927), κάνει την εμφάνιση της η Roma. Η Roma είναι αποτέλεσμα της συγχώνευσης 3 σωματείων (Roman, Alba-Audace και Fortitudo) και είχε ως σκοπό την δημιουργία μιας δυνατής ομάδας που θα ήταν σε θέση να ανταγωνιστεί τις ομάδες του Βορρά (Μιλάνο, Τορίνο). Η ομάδα ξεκινά να παίζει στην «εργατική» περιοχή της Ρώμης (Τεστάτσιο). Το μοναδικό σωματείο που ενώ είχε δεχθεί πρόσκληση για την συγχώνευση δεν μετείχε σε αυτήν ήταν Η Λάτσιο.

Τα γεγονότα σε μια πρώτη ματιά δείχνουν απλά… δηλαδή από την μια έχουμε τους «ιστορικούς» της Ρώμης και από την άλλη τους «εργατικούς». Όμως η κατάσταση δεν ήταν έτσι. Τι και αν ο ποιο γνωστός οπαδός της Λάτσιο ήταν ο Μουσολίνι, τι και αν ακόμα μέχρι τις μέρες μας η Λατσιάλοι θεωρούνται φασίστες… πάντα ξεχνάμε κάτι βασικό. Ο εμπνευστής της δημιουργίας της Roma δεν ήταν άλλος από τον Italo Foschi γνωστό και υψηλόβαθμο μέλος τους Φασιστικού κόμματος. Άρα… Una Fatsa Una Ratsa.
Αφού ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος μπήκε στις σελίδες της ιστορίας, οι ισορροπίες άλλαξαν και είδαμε τους Λατσιάλοι πιστούς στον Φασισμό και τους Ρωμαίους δημοκρατικότερους (σε καμιά περίπτωση όμως αριστερούς).

Φυσικά ο χρόνος κύλησε, τα πολιτικά κάπως έφυγαν από την μέση το μίσος όμως των οπαδών παραμένει άσβηστο. Ένα μίσος που ξεκινά από το ποιος έχει το πάνω χέρι στην πόλη. Στα μεταξύ τους παιχνίδια έχει χυθεί απίστευτο αίμα και τα εισιτήρια στις Curva Sud και Curva Nord (οι εξέδρες των φανατικών) είναι δυσεύρετα.

ΟΜΩΣ… ακόμα και μέσα από το μίσος αυτοί οι οπαδοί παραμένουν ΟΠΑΔΟΙ ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ. Αν σας κάνει κάπως οξύμωρο (Οπαδός και Σεβασμός) διαβάστε το τι έγινε λίγο μετά το φετινό Πάσχα. Λίγες μέρες λοιπόν μετά την δολοφονία του Gabriele Sandri, οπαδού της Λάτσιο από Ιταλό αστυνομικό και κατά την διάρκεια του ντέρμπυ οι οπαδοί της Roma ανάρτησαν ένα τεράστιο πανό που έγραφε : «Στον γαλάζιο ουρανό ένα αστέρι λάμπει. Θα είσαι πάντα στις καρδιές μας. Γεια σου Γκάμπριελ.»

Οι λέξεις αυτού του πανό ίσως είναι και η ΑΠΟΛΥΤΗ απάντηση σε αυτούς που ακόμα και σήμερα δεν μπορούν να καταλάβουν την σχέση κοινωνίας – ποδοσφαίρου και επιλέγουν να δουν το δεύτερο είτε ως ένα σύνολο 22 ανδρών να τρέχουν πάνω κάτω είτε ως ανεγκέφαλο και τυφλό χουλιγκανισμό.

Χαιρετίσματα στο σπίτι Αδέλφια.