60 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Αδέλφια Καλημέρα,

Την ιδέα για το συγκεκριμένο ποστ μου την έδωσε μια ανάρτηση του ΜΖ στο bazoma
σχετικά με την ΟΜΟΝΟΙΑ και το ΑΚΕΛ. Ακολούθησαν τα σοβαρά επεισόδια στην έναρξη του κυπριακού πρωταθλήματος και κάπου εκεί σκέφτηκα να κάνω ένα μίνι αφιέρωμα στο πως διαμορφώθηκαν οι πιο πολιτικοποιημένες ομάδες του πλανήτη, οι Κυπριακές.

Τα πάντα λοιπόν ξεκίνησαν το 1948. Μια σειρά από γεγονότα έμελε να αλλάξουν την δομή και την ιστορία του Κυπριακού αθλητισμού – ποδοσφαίρου.

Η κοινωνία της Κύπρου από τις αρχές του 40 έβλεπε την αριστερά στο νησί να μεγαλώνει και να δυναμώνει. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την πόλωση και την συσπείρωση των δεξιών. Ο εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα έχει τεράστιο αντίκτυπο και στην Κύπρο. Στις αρχές του 1948 ο Σύνδεσμος Ελληνικών Γυμναστικών και Αθλητικών Σωματείων (ΣΕΓΑΣ) παίρνει θέση υπέρ των δεξιών και καλεί από τους αθλητικούς συλλόγους στην Κύπρο και τους αθλητές τους να υπογράψουν δηλώσεις καταδίκης των «κομμουνιστών -συμμοριτών και της δράσης τους» και ταυτόχρονα να δηλώσουν «εθνικόφρονων φρονημάτων». Οι Γυμναστικοί Σύλλογοι και οι δεξιοί αθλητές υπέγραψαν τις δηλώσεις αυτές, ενώ αντίθετα οι αριστεροί αθλητές αρνήθηκαν. Η πρώτη μεγάλη αντίδραση προήλθε από δύο πρωταθλητές του ΓΣΕ, τους Αντώνη Τότση και Νική Γεωργίου, οι οποίοι εκδιώχθηκαν από τον Σύλλογο και τους απαγορεύθηκε η είσοδος στο στάδιο ΓΣΕ. Ακολούθησαν και άλλες διαγραφές αθλητών. Οι εκδιωχθέντες και αποχωρούντες αθλητές και παράγοντες προχώρησαν στις 7 Μαρτίου του 1948 στην ίδρυση νέου σωματείου με το όνομα Νέα Σαλαμίνα.

Στη Λάρνακα, οι αριστεροί αθλητές και παράγοντες αποφάσισαν στις 10 Απριλίου του 1948 την ίδρυση του σωματείου ΑΛΚΗ.

Εκείνη την περίοδο στην Λευκωσία ιδρύθηκε ο Ορφέας ενώ η κρίση στον ΑΠΟΕΛ, που επέφερε και την διάσπαση του, ξέσπασε στις 23 Μαίου του 1948 όταν το συμβούλιο του σωματείου απέστειλε τηλεγράφημα στον ΣΕΓΑΣ, με την ευκαιρία των Πανελληνίων Αγώνων στίβου, στο οποίο ευχόταν «όπως τερματισθεί η Εθνοκτόνος ανταρσία». Οι αριστεροί παράγοντες και αθλητές του ΑΠΟΕΛ θεώρησαν τον χαρακτηρισμό ως πρόκληση και κομματική τοποθέτηση του σωματείου και ζήτησαν την απολογία του συμβουλίου .

Η ίδρυση νέου σωματείου στην Λευκωσία πλέον ήταν θέμα ημερών και έτσι στις 4 Ιουνίου 1948, με πρωτοβουλία του ιατρού και Δημοτικού συμβούλου Λευκωσίας Ματθαίου Παπαπέτρου, πραγματοποιήθηκε η ιδρυτική συνέλευση. Στις 17 του ίδιου μήνα έγινε η καταστατική συνέλευση και δόθηκε στο νέο σωματείο η ονομασία Αθλητικός Σύλλογος Ομόνοια Λευκωσίας. Τα νέα σωματεία προχώρησαν στην δημιουργία δικής τους ξεχωριστής Ομοσπονδίας, της ΚΕΠΟ (Κυπριακή Ερασιτεχνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία). Το κυπριακό ποδόσφαιρο είχε διασπαστεί. Στη δύναμη της ΚΟΠ παρέμειναν τα σωματεία που ιδεολογικά ανήκαν στην δεξιά παράταξη ενώ στην ΚΕΠΟ αγωνίζονταν τα σωματεία που πρόσκειντο στην αριστερά. Το 1953, το κυπριακό ποδόσφαιρο, μετά από πενταετή διαχωρισμό, ενοποιήθηκε με την ένταξη στην δύναμη της ΚΟΠ των ομάδων της ΚΕΠΟ η οποία διαλύθηκε.

ΟΜΩΣ… ακόμα και σήμερα οι διαφορές είναι τόσο βαθιά ριζωμένες στους φιλάθλους που είναι σαν να μην έχει περάσει ούτε μια μέρα από τα γεγονότα του 1948.

Χαιρετίσματα στο σπίτι Αδέλφια.

ΥΓ : Επειδή γουστάρω τρελά το θέμα (ποδόσφαιρο-κοινωνιολογία) θα επανέλθω μέσα στον μήνα και με άλλες ιστορίες γεμάτες μπάλα και πολιτική.

ΥΓ 2: Ένα αφιέρωμα γεμάτο πληροφορίες σχετικές με την εποχή (1948) καθώς και για την ΟΜΟΝΟΙΑ έχει κάνει το radiocollectiva εδώ... Τον ευχαριστώ για το λινκ