ΑΝΟΙΧΤΗ "ΕΠΙΣΤΟΛΗ" ΠΡΟΣ ΠΑ.ΣΟ.Κ. ΚΑΙ ΛΑ.Ο.Σ.

Αγαπητοί Κύριοι,

Το όνομα μου (Για εσάς) είναι Run Boy Run (To πραγματικό είμαι σίγουρος ότι μπορείτε να το βρείτε). Γεννήθηκα την πρώτη μέρα του Δεκέμβρη το 1972 σ’ ένα Δήμο του Πειραιά που ο Παππούς μου και ο Πατέρας μου τον έλεγαν Κοκκινιά και εγώ μεγαλώνοντας Νίκαια.

Μεγάλωσα σ’ ένα σπίτι που ο μεν Παππούς μου αν και Καπετάνιος του Ε.Λ.Α.Σ. δεν έκανε ποτέ τα χαρτιά του για σύνταξη αντιστασιακού ο δε Πατέρας μου είδε τουλάχιστον 3 αιτήσεις του για έκδοση διαβατηρίου να απορρίπτονται γιατί είχε φάκελο. Παρ’ όλα αυτά πήγα στο ίδιο σχολείο με πολλά μεγαλόστελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και του ΛΑ.Ο.Σ. και όμως εγώ βγήκα από εκεί άνθρωπος ενώ εσείς ;

Στα 13 μου χωρίς να έχω υπάρξει Νέος Πρωτοπόρος μπήκα στην Κ.Ν.Ε. και ακόμα θυμάμαι με πόση περηφάνια περπατούσα στην πλατεία της γειτονιάς μας. Ακόμα και σήμερα θυμάμαι το πώς αισθάνθηκα όταν είδα για πρώτη φορά άρθρο μου δημοσιευμένο στον ΟΔΗΓΗΤΗ, ακόμα και σήμερα θυμάμαι τις δύο φορές που με διέγραψαν (Για πολιτικούς λόγους) από την Κ.Ν.Ε..

Καμιά πικρία δεν μου έμεινε από εκείνα τα χρόνια καθώς και κανένα μίσος για τους τότε «συντρόφους» αν και με τα χρόνια, τους είδα να ιδρύουν δικό τους κόμμα ή ακόμα χειρότερα να ψάχνουν με αγωνία καρέκλα στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. ,αφού πρώτα είχαν κάνει το «αγροτικό» τους στον τότε ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ φορώντας τον μανδύα του Ευρωπαιοαριστερού. Συνέχισα να αγωνίζομαι για ένα καλύτερο κόσμο, για μια καλύτερη Ελλάδα ίδια με αυτή που αγωνιζόταν ο Παππούς και ο Πατέρας μου.

Σήμερα, τον Ιούλιο του 2008, κοιτάζοντας πίσω δεν μπορώ να ξεχάσω στιγμές που θα με ακολουθούν μέχρι την και που θα κλείσω τα μάτια μου. Δεν μπορώ να ξεχάσω τα μέλη ενός κόμματος (του παλαιότερου κόμματος της χώρας) που ήταν στην παρανομία(άρα καμιά οικονομική ενίσχυση από το κράτος) μέχρι και το 1974, να ξεκινούν από την Κομματική Οργάνωση Βάσης Αγίου Γεωργίου Νικαίας και με τα κουπόνια οικονομικής ενίσχυσης στα χέρια να κτυπούν όλα τα κουδούνια της γειτονιάς. Ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να ξεχάσω ανθρώπους στην ίδια γειτονιά που από γενιά σε γενιά ψήφιζαν Ν.Δ. να ανοίγουν το πορτοφόλι τους και να δίνουν χρήματα στο Μπάμπη, το Γιώργο, τον Παναγιώτη… χρήματα όχι τόσο για το Κόμμα αλλά για αυτό πού πρέσβευε ο γείτονας τους και για τον σεβασμό που είχαν απέναντι του.

Άλλες εποχές Κύριοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ και του ΛΑ.Ο.Σ. , σε αυτό τουλάχιστον πρέπει να συμφωνήσετε. Εποχές που ο γείτονας σας, ο γείτονας μου, προσπαθούσαν να βγάλουν την λάσπη από την ζωή τους και όχι να «δημιουργήσουν» πάνω της.

Κλείνοντας την «επιστολή» θα ήθελα να σας κάνω την ακόλουθη ερώτηση. Για πόσο ακόμα θα θεωρείτε ότι ο λαός δεν έχει μνήμες ή ακόμα χειρότερα δεν έχει κρίση ; Για πόσο ακόμα θα πιστεύετε ότι επιθέσεις ενορχηστρωμένες από Βοστωνέζους συμβούλους θα βρίσκουν τον στόχο τους ;

Μακάρι να μπορούσα να πάρω μια απάντηση.

Χαιρετίσματα στο σπίτι Αδέλφια… και μην ΜΑΣΑΤΕ.