ΣΚΑΤΑ ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΜΟΥ

Αδέλφια καλησπέρα,

Εδώ και μια εβδομάδα κάθομαι και κοιτάω το blog όμως μου είναι αδύνατο να γράψω το οτιδήποτε. Κάθομαι αποχαυνωμένος μπροστά στην TV, σε εφημερίδες και σε blog, βλέποντας την κατάντια του κόσμου (φυσικά και την δική μου) πεπεισμένος ότι τίποτα το δραστικό δεν μπορεί να γίνει ώστε να σταματήσουμε την κατηφόρα.

Πρώτη φορά στην ζωή μου είδα άνθρωπο να ψάχνει στα σκουπίδια για φαγητό στο Λονδίνο το 1996. Τότε είπα, αχ τον κακομοίρη και αμέσως μετά σκέφθηκα ότι δεν πειράζει είναι μακριά από την χώρα μου, την γειτονιά μου τον μικρόκοσμο μου. Η σκηνή επαναλήφθηκε το 2001 στην Ρώμη και οι ίδιες σκέψεις στο μυαλό μου. Την Δευτέρα που μας πέρασε όμως το είδα να συμβαίνει κάτω από το σπίτι μου. Εκεί ένοιωσα αμηχανία και παγωμάρα. Ποιο είναι το επόμενο βήμα; Οι σκηνές των πεινασμένων της Ταϊτής και της Αιγύπτου που χτυπιούνται με τις δυνάμεις της τάξης να γίνονται μέρα μεσημέρι σε λαϊκές αγορές της Αθήνας;

Το Σάββατο κάποιος ανώνυμος όπως άλλωστε είμαστε όλοι μας, ξεκίνησε να πάει στην δουλειά του. Ταυτόχρονα κάποιος άλλος, άρρωστος και περιθωριοποιημένος από την δυτικοευρωπαϊκή μας κοινωνία έψαχνε να βρει λεφτά για την δόση του ενώ κάποιοι άλλοι που χρησιμοποιώντας τον γνωστό βουλευτή του μπαμπά τους ή του θείου τους είχαν φορέσει στολή και ξεκινούσαν την βάρδια τους. Και οι τέσσερις θύματα. Άλλοι θύματα της βλακείας τους, άλλοι θύματα της αρρώστιας τους αλλά όλοι (πλην του νεκρού) θύματα της σάπιας κοινωνίας μας. Τελικά όλοι κατάφεραν να γίνουν αυτό που δεν θέλει κανένας νοήμον άνθρωπος. Κατάφεραν και έγιναν πρωτοσέλιδα και πρώτο θέμα στις ειδήσεις. Δεκάδες αυτόφωτοι σωτήρες πήραν θέσεις στα παράθυρα και άρχισαν να κάνουν με μανία αυτό που ξέρουν καλύτερα απ’ το οτιδήποτε… άνοιξαν το στόμα τους μένοντας για ακόμα μια φορά άναυδοι από την κατάντια της κοινωνίας μας, μιας κοινωνίας όμως που όχι μόνο την υπηρετούν αλλά την διαμορφώνουν καθημερινά.

Χθες το μεσημέρι τα ΜΜΕ κατάφεραν να θάψουν την πιο σοβαρή είδηση της ημέρας. Ένας συνάνθρωπος μας (30 ετών)αυτοπυρπολήθηκε γιατί τον είχαν «πνίξει» τα χρέη. Ο χρόνος παρουσίασης του θέματος ήταν 30 δευτερόλεπτα.

Μετά απ’ όλα αυτά τα έχω βάλει με τον εαυτό μου. ΕΙΜΑΙ ΑΝΙΚΑΝΟΣ να κάνω το αυτονόητο… να κάνω κάτι... να κινηθώ, να σταματήσουν να με νομίζουν για μαλάκα.

Κύριε μου είσαι δικηγόρος και μέσα στην φτώχια του λαού βγαίνεις και μιλάς για έπιπλα δεκάδων χιλιάδων ευρώ… πάρε το γιαούρτι σου να ηρεμήσεις… μπορεί αυτό να σε κάνει να σκεφθείς την επόμενη φορά που θα ανοίξεις το στόμα σου. Κύριε μου τι είσαι; δικαστής και στέλνεις το γείτονα μου φυλακή για 500 ευρώ οφειλή στο ΤΕΒΕ. Πάρε και εσύ το γιαούρτι σου μήπως και συνέλθεις και δεις επιτέλους τον τύπο που χρωστάει στο δημόσιο δεκάδες εκατομμύρια ευρώ και κάθε βράδυ τα πίνει με κοπελίτσες στα μπουζούκια…

Αλλά τι γράφω;;; Το έγραψα πιο πάνω και το εννοώ… ΕΙΜΑΙ ΑΝΙΚΑΝΟΣ. Επιλέγω να κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή μου και γράφω. Σκατά στα μούτρα μου…

Χαιρετίσματα στο σπίτι Αδέλφια.