Αδέλφια καλημέρα,
Με αρκετό ενδιαφέρον παρακολουθώ τις τελευταίες μέρες τις εξελίξεις σχετικά με το θέμα ανέγερσης του νέου γηπέδου του ΠΑΟ. Αν κάτι μου έχει μείνει από την θητεία μου στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, αυτό είναι, η ανάγκη για προσεκτική δεύτερη ματιά πίσω από το ότι δείχνει αυτονόητο.
Πολλοί πιστεύουν ότι το γήπεδο του ΠΑΟ στο Βοτανικό είναι πλέον μια «μάχη» μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της οικογένειας του ΠΑΟ. Δυστυχώς δεν είναι έτσι… Πάμε να μετρήσουμε προσεκτικά τους εμπλεκόμενους και μετά να δούμε το ρόλο τους.
Στην θέση του πρώτου εμπλεκόμενου πρέπει να βάλουμε τις ΣΥΝΙΣΤΩΣΕΣ του ΣΥΡΙΖΑ.
Το βασικό που πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να καταλάβουν στην Κουμουνδούρου είναι ότι η πολυφωνία δεν κάνει πάντα καλό. Από την μια έχουμε τον Ψαριανό (ρε κοίτα ποιοι γίνονται βουλευτές) να δηλώνει «Εμείς λέμε ναι στα γήπεδα εκτός πολεοδομικού ιστού πόλης» και από την άλλη οι δύο αρχηγοί να λένε όχι στην δημιουργία του γηπέδου (μέχρι και την προηγούμενη εβδομάδα) και μετά να λένε ΝΑΙ ΜΕΝ ΑΛΛΑ (κλασσική στάση ΣΥΡΙΖΑ).
Κάτι άλλο που πρέπει να καταλάβουν στην Κουμουνδούρου… δεν είναι όλοι οι έλληνες χρυσόψαρα. Μερικοί από εμάς έχουμε μνήμη. Το 2006 η πολιτική δημοτική παράταξη «θαύμα», που ακούει στο όνομα «ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ» ήταν ανοικτά και επίσημα (με δελτία τύπου) ΚΑΤΑ της διπλής ανάπλασης στον Βοτανικό και μιλούσε για οικονομικό σκάνδαλο.
Στην θέση του δεύτερου εμπλεκόμενου έχουμε τον δήμαρχο της Αθήνας που σαν άλλος μπεμπές που του πήραν το παιχνίδι φωνάζει «Εγώ θα κάνω την διπλή ανάπλαση και ας με βρίζουν».
Μάλλον η λέξη «ανάπλαση» για τον εχθρών των νερατζιών Κακλαμάνη είναι συνώνυμη με τα εμπορικά κέντρα.
Τρίτος εμπλεκόμενος ο κύριος τρέχω τρέχω Άρης Βωβός. Ότι και να γράψω εδώ νιώθω τις λέξεις να χάνουν το νόημα τους. Η χώρα που πριν μερικούς μήνες έβλεπε τον Βγενόπουλου να μπαίνει με το ύφος καρδινάλιου στην Βουλή, πλέον παρακολουθεί ακόμα ένα επιχειρηματία να ξεπερνάει τα όρια της αλαζονείας.
Η οικογένεια που έχει «αναπλάσει» την λεωφόρο Κηφισίας τώρα έβαλε πλώρη και για τον Βοτανικό. Το πρόβλημα είναι ότι δεν της βγήκε εύκολα το «παιχνίδι» με αποτέλεσμα να πάρουμε μαθήματα λαϊκισμού από τον επιχειρηματία. Εν αρχή έβαλε μπροστά τους εργαζόμενους. Στην συνέχεια μας «φόβισε» με την δήλωση του περί διάλυσης της ομάδας μπάσκετ του Αμαρουσίου όπου του ανήκει και αφού δεν έπιασε ούτε αυτό το χαρτί έπαιξε τα ρέστα του στον ρόλο «είμαι ταλαιπωρημένος, μην με χτυπάτε άλλο».
Τέταρτος και τελευταίος εμπλεκόμενος είναι ο ΠΑΟ, του οποίου η απαίτηση για νέο γήπεδο ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΑ ΓΙΑ ΠΕΡΑ δίκαιη. Όμως οι μεν φίλαθλοι του ΠΑΟ θέλουν γήπεδο, η δε διοίκηση του ΠΑΟ θέλει γήπεδο-εμπορικά κέντρα. Όπως μπορεί να καταλάβει και ένας μαθητής της πρώτης δημοτικού, μιλάμε για 2 διαφορετικά πράγματα.
Για μένα προσωπικά η αλήθεια είναι μόνο μια. Ο ΣΥΡΙΖΑ για ακόμα μια φορά τα έκανε «μούτι». Στο τρέξιμο για τα ψηφαλάκια των οικολογικά ευαισθητοποιημένων έχασε την μπάλα. Πέντε άνθρωποι, πέντε διαφορετικές φωνές και κάπου εκεί ένα ΣτΕ που έδειξε οικολογική ευαισθησία με την απόφαση του. Το κακό είναι ότι την ανικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ για ολοκληρωμένη πολιτική θα την πληρώσει για ακόμα μια φορά ο Αθηναίος, αφού στο τέλος οι επιχειρηματίες θα κάνουν ότι θέλουν.
Η ελπίδα για να πάνε όλα καλά (και γήπεδο και σεβασμός στις ζωές μας) είναι η εξής. ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ… από τα 220 στρέμματα της περιοχής ο κος. Βωβός θέλει να παραδώσει ΜΟΝΟ 20 στρέμματα πρασίνου και αυτό σίγουρα είναι ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ και όχι ανάπλαση.
Χαιρετίσματα στο σπίτι Αδέλφια
Με αρκετό ενδιαφέρον παρακολουθώ τις τελευταίες μέρες τις εξελίξεις σχετικά με το θέμα ανέγερσης του νέου γηπέδου του ΠΑΟ. Αν κάτι μου έχει μείνει από την θητεία μου στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, αυτό είναι, η ανάγκη για προσεκτική δεύτερη ματιά πίσω από το ότι δείχνει αυτονόητο.
Πολλοί πιστεύουν ότι το γήπεδο του ΠΑΟ στο Βοτανικό είναι πλέον μια «μάχη» μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της οικογένειας του ΠΑΟ. Δυστυχώς δεν είναι έτσι… Πάμε να μετρήσουμε προσεκτικά τους εμπλεκόμενους και μετά να δούμε το ρόλο τους.
Στην θέση του πρώτου εμπλεκόμενου πρέπει να βάλουμε τις ΣΥΝΙΣΤΩΣΕΣ του ΣΥΡΙΖΑ.
Το βασικό που πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να καταλάβουν στην Κουμουνδούρου είναι ότι η πολυφωνία δεν κάνει πάντα καλό. Από την μια έχουμε τον Ψαριανό (ρε κοίτα ποιοι γίνονται βουλευτές) να δηλώνει «Εμείς λέμε ναι στα γήπεδα εκτός πολεοδομικού ιστού πόλης» και από την άλλη οι δύο αρχηγοί να λένε όχι στην δημιουργία του γηπέδου (μέχρι και την προηγούμενη εβδομάδα) και μετά να λένε ΝΑΙ ΜΕΝ ΑΛΛΑ (κλασσική στάση ΣΥΡΙΖΑ).
Κάτι άλλο που πρέπει να καταλάβουν στην Κουμουνδούρου… δεν είναι όλοι οι έλληνες χρυσόψαρα. Μερικοί από εμάς έχουμε μνήμη. Το 2006 η πολιτική δημοτική παράταξη «θαύμα», που ακούει στο όνομα «ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ» ήταν ανοικτά και επίσημα (με δελτία τύπου) ΚΑΤΑ της διπλής ανάπλασης στον Βοτανικό και μιλούσε για οικονομικό σκάνδαλο.
Στην θέση του δεύτερου εμπλεκόμενου έχουμε τον δήμαρχο της Αθήνας που σαν άλλος μπεμπές που του πήραν το παιχνίδι φωνάζει «Εγώ θα κάνω την διπλή ανάπλαση και ας με βρίζουν».
Μάλλον η λέξη «ανάπλαση» για τον εχθρών των νερατζιών Κακλαμάνη είναι συνώνυμη με τα εμπορικά κέντρα.
Τρίτος εμπλεκόμενος ο κύριος τρέχω τρέχω Άρης Βωβός. Ότι και να γράψω εδώ νιώθω τις λέξεις να χάνουν το νόημα τους. Η χώρα που πριν μερικούς μήνες έβλεπε τον Βγενόπουλου να μπαίνει με το ύφος καρδινάλιου στην Βουλή, πλέον παρακολουθεί ακόμα ένα επιχειρηματία να ξεπερνάει τα όρια της αλαζονείας.
Η οικογένεια που έχει «αναπλάσει» την λεωφόρο Κηφισίας τώρα έβαλε πλώρη και για τον Βοτανικό. Το πρόβλημα είναι ότι δεν της βγήκε εύκολα το «παιχνίδι» με αποτέλεσμα να πάρουμε μαθήματα λαϊκισμού από τον επιχειρηματία. Εν αρχή έβαλε μπροστά τους εργαζόμενους. Στην συνέχεια μας «φόβισε» με την δήλωση του περί διάλυσης της ομάδας μπάσκετ του Αμαρουσίου όπου του ανήκει και αφού δεν έπιασε ούτε αυτό το χαρτί έπαιξε τα ρέστα του στον ρόλο «είμαι ταλαιπωρημένος, μην με χτυπάτε άλλο».
Τέταρτος και τελευταίος εμπλεκόμενος είναι ο ΠΑΟ, του οποίου η απαίτηση για νέο γήπεδο ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΑ ΓΙΑ ΠΕΡΑ δίκαιη. Όμως οι μεν φίλαθλοι του ΠΑΟ θέλουν γήπεδο, η δε διοίκηση του ΠΑΟ θέλει γήπεδο-εμπορικά κέντρα. Όπως μπορεί να καταλάβει και ένας μαθητής της πρώτης δημοτικού, μιλάμε για 2 διαφορετικά πράγματα.
Για μένα προσωπικά η αλήθεια είναι μόνο μια. Ο ΣΥΡΙΖΑ για ακόμα μια φορά τα έκανε «μούτι». Στο τρέξιμο για τα ψηφαλάκια των οικολογικά ευαισθητοποιημένων έχασε την μπάλα. Πέντε άνθρωποι, πέντε διαφορετικές φωνές και κάπου εκεί ένα ΣτΕ που έδειξε οικολογική ευαισθησία με την απόφαση του. Το κακό είναι ότι την ανικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ για ολοκληρωμένη πολιτική θα την πληρώσει για ακόμα μια φορά ο Αθηναίος, αφού στο τέλος οι επιχειρηματίες θα κάνουν ότι θέλουν.
Η ελπίδα για να πάνε όλα καλά (και γήπεδο και σεβασμός στις ζωές μας) είναι η εξής. ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ… από τα 220 στρέμματα της περιοχής ο κος. Βωβός θέλει να παραδώσει ΜΟΝΟ 20 στρέμματα πρασίνου και αυτό σίγουρα είναι ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ και όχι ανάπλαση.
Χαιρετίσματα στο σπίτι Αδέλφια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου