Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2009

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Αδέλφια καλησπέρα,

Αν δεν κάνω λάθος τέτοια ώρα περίπου, απογευματάκι, είναι η στιγμή που τα μεγάλα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια κλείνουν. Φρανκφούρτη, Παρίσι, Λονδίνο, Άμστερνταμ, Μιλάνο. Είναι η στιγμή που οι «εκλεκτοί» κάνουν το ταμείο της ημέρας και ρίχνουν μαύρο δάκρυ. Χθες την ίδια ώρα μάθαινα ότι μια ιστορική ποδοσφαιρική ομάδα της Αγγλίας , η Darlington, έμπαινε στο καθεστώς επιτήρησης, αφού ο πρόεδρος της δεν ήταν πλέον σε θέση να πληρώσει ούτε πένα.

Το συγκεκριμένο συμβάν ήρθε να προστεθεί σε μια ολοένα και μεγαλύτερη λίστα ποδοσφαιρικών ομάδων της Ευρώπης που με τον έναν ή άλλον τρόπο αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα. Ποιος άλλωστε μπορεί να ξεχάσει την West Ham. Στο τέλος του καλοκαιριού η ομάδα έμεινε ξαφνικά χωρίς χορηγό αφού η XL βάρεσε κανόνι. Λίγους μήνες αργότερα ο Ισλανδός πολυεκατομμυριούχος ιδιοκτήτης της, Μπιόργκολφουρ Γκούντμουντσον, αποχώρησε από τη θέση του προέδρου της δεύτερης μεγαλύτερης τράπεζας της πατρίδας του, της Landsbanki, η οποία έβαλε "λουκέτο" και πλέον τα πράγματα για τους Λονδρέζους είναι απίστευτα δύσκολα.

Η Manchester Utd, η ομάδα με τους περισσότερους φιλάθλους στον πλανήτη στο τέλος της σαιζόν μένει και αυτή χωρίς χορηγό, αφού η AIG (αμερικάνικη ασφαλιστική εταιρεία) δεν μπορεί να πληρώσει 20εκ. ετησίως που ήταν η αρχική συμφωνία για την διαφήμιση της στην φανέλα των κόκκινων διαβόλων. Φυσικά η ομάδα του Μάντσεστερ είναι «γωνιακό μαγαζί» και έτσι μέσα σε λιγότερο από μια εβδομάδα υπέγραψαν συμφωνία με την αραβική εταιρεία τηλεπικοινωνιών STC Saudi Telecom, η οποία θα καταβάλει στον αγγλικό σύλλογο 133 εκατ. ευρώ για την επόμενη πενταετία, δηλαδή 26,6 εκατ. ευρώ ετησίως, πολύ περισσότερα από το συμβόλαιο με την AIG.

Στην Ισπανία, υπάρχουν τουλάχιστον έξι σύλλογοι, μεταξύ των οποίων και γνωστές ομάδες όπως η Θέλτα και η Σοσιεδάδ, οι οποίοι βρίσκονται υπό εκκαθάριση.

Στην Ιταλία οι περισσότερες ομάδες είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο του Μιλάνου, με συνέπεια η οικονομική κρίση να επηρεάζει άμεσα τις συναλλαγές των μετοχών τους.

Όλα τα παραπάνω με μια πρώτη ματιά συσχετίζουν την οικονομική κρίση με το ποδόσφαιρο, ΟΜΩΣ τα πράγματα δεν είναι πάντα τόσο απλά. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι το ποδόσφαιρο δεν «πληρώνει» την διεθνή οικονομική κρίση αλλά την πλεονεξία και την ανηθικότητα των διοικούντων του τα τελευταία 20 χρόνια.

Το θέμα πλέον είναι ΗΘΙΚΟ. Τρανό παράδειγμα είναι η Darlington. Η ομάδα παίζει στην ομώνυμη πόλη με πληθυσμό που δεν ξεπερνά τους 95.000 κατοίκους. Το 2006 εμφανίστηκε στην πόλη ο G. Houghton γνωστός εκατομμυριούχος με κύρια ασχολία τις κατασκευές. Μέσα σε μία νύχτα ούτε λίγο ούτε πολύ έπεισε τους φιλάθλους της ομάδας ότι θα επενδύσει χρήματα ικανά να κάνουν την ομάδα μεγάλη δύναμη στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Σ’ ένα παραλήρημα ματαιοδοξίας που κράτησε μέχρι χθες, ο τύπος εμφάνιζε κάθε λίγο και λιγάκι μακέτες για νέο στάδιο 50.000 θέσεων ( για να γεμίσει θα χρειαζόταν το 52% της πόλης) καθώς σχεδόν καθημερινά ανακοίνωνε ονόματα μεγάλων ποδοσφαιριστών που ετοιμάζονταν να φορέσουν την φανέλα της ομάδας. Είναι πασιφανές ότι το «πειραγμένο» του μυαλό σε συνδυασμό με τα λεφτά του έκαναν κακό στην τοπική ομάδα.

Και κάπου εδώ πρέπει να «ρίξουμε» στο τραπέζι την καίρια ερώτηση. Τι είναι το ποδόσφαιρο και πως έγινε βασιλιάς των σπορ ; Το ποδόσφαιρο είναι το άθλημα που αγαπήσαμε όλοι μας στην πλατεία και στο κοντινό χωμάτινο γήπεδακι. Μπορεί να μας τράβηξε σε αυτό η απόκρουση του Σαργκάνη στην Δανία ή κάποια ντρίπλα του Χατζηπαναγή, όμως και αυτά να μην υπήρχαν αργά ή γρήγορα θα το ανακαλύπταμε. Μπορεί ο μπαμπάκας να μας πήρε σε ηλικία 5 χρονών την πρώτη μας δερμάτινη μπάλα αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πριν από 50 χρόνια αυτός έπαιζε (στην ίδια πλατεία με εμάς) κλωτσώντας μπάλα από κουρέλια.

Το ποδόσφαιρο λοιπόν, ως ποδόσφαιρο όσο και να μην το θέλουν δεν κινδυνεύει από καμία οικονομική κρίση. Όσο υπάρχουν πλατείες στην Ελλάδα, παραλίες στην Βραζιλία και παρκάκια στην Αγγλία, όσο υπάρχουν κουρέλια θα φτιάχνονται μπάλες και όσο υπάρχουν μπάλες τα πιτσιρίκια θα κλωστούν.

Χαιρετίσματα στο σπίτι Αδέλφια.

Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2009

ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ


Αδέλφια καλησπέρα,

Πάνε πάνω από 6 μήνες που η οικονομική κρίση άρχισε να χτυπάει αλύπητα κάθε γωνιά του πλανήτη. Με το που ξεκίνησε, οι περισπούδαστοι οικονομολόγοι, θεωρητικοί, λάτρεις και θιασώτες του καπιταλιστικού συστήματος, άξια τέκνα του Άνταμ Σμίθ, κλείστηκαν στα γραφεία τους και βάλθηκαν να βρούνε λύση. Οι λύσεις καθώς και τα σενάρια που προτάθηκαν είναι πάρα πολλά, κανένα όμως «μυαλό» δεν μπόρεσε να προβλέψει αυτό που συμβαίνει στην Λετονία.

Τις τελευταίες ώρες στην χώρα της Βαλτικής μια κακόγουστη κωμωδία έχει ξεκινήσει. Η χώρα, όπως και σχεδόν όλες οι ανατολικοευρωπαϊκές, είναι σε ελεύθερη πτώση, χωρίς κανείς να μπορεί να διακρίνει το τέλος αυτής. Με την κυβέρνηση να έχει παραιτηθεί, με την ανεργία να καλπάζει και με χιλιάδες Λετονούς στους δρόμους να διαδηλώνουν, έφτασε η ώρα του Πιορτ Αβεν.

Τώρα θα με ρωτήσετε ποιος είναι τούτος… Ο Πιορτ Αβεν λοιπόν είναι ένας ζάμπλουτος Ρώσος που ως νόμιμη δουλειά έχει την προεδρία της Alfa Bank (καμιά σχέση με την δική μας). Κατά τ’ άλλα στο βιογραφικό του έχει κάποια χρονάκια σαν υπουργός εξωτερικού εμπορίου στην πρώτη μετά σοβιετική κυβέρνηση ενώ κατέχει και το νούμερο 224 στην λίστα Forbes (μεγάλο νούμερο το νούμερο όπως θα διαβάσετε).

Αυτός λοιπόν ο Ρώσος ξύπνησε χθες το πρωί, πήρε στο τηλέφωνο τον πρώην πρωθυπουργό της Λετονίας και του είπε ότι έχει έτοιμη πρόταση ώστε η Λετονία να βγει από την κρίση φτάνει να του δοθεί η πρωθυπουργία…

… τώρα, το τι απάντησε ο Λετονός δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω, αυτό όμως που γνωρίζω είναι ότι ο Αβεν ξεπέρασε και τον Μακιαβέλι, ο Νικολό ούτε που είχε φανταστεί τέτοια πράγματα. Εντάξει βρε Αδέλφια, σίγουρα στον πλανήτη μας από τον μεσαίωνα μέχρι και σήμερα πολλές είναι οι πρωθυπουργίες που έχουν αγοραστεί, αλλά καμία τόσο ψυχρά…

«…Είπαμε καλό το κρεβάτι, θα μας πηδήσεις που θα μας πηδήσεις… όμως ας φλερτάρουμε και λίγο…»

Χαιρετίσματα στο σπίτι Αδέλφια
ΥΓ : Επειδή οι επόχες είναι δύσκολες και μόνο το μπλα μπλα θα μας σώσει... τα σχόλια του blog ξανανοίγουν

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009

ΤΟ "ΠΟΝΤΙΚΙ" ΠΟΥ (ΑΚΟΜΑ) ΒΡΥΧΑΤΑΙ

Αδέλφια καλησπέρα,

Συνήθως οι συμπεριφορές είναι αυτές που χαρακτηρίζουν ανθρώπους, ομάδες, έθνη. Μέσα στην σαπίλα που δημιουργεί η οικονομική κρίση, μέσα στην φτώχεια και την ανέχεια, μια μικρή χώρα με την συμπεριφορά της δείχνει ότι δεν καταλαβαίνει ούτε από νέους πλανητάρχες, ούτε από πλούσιους γείτονες.

Σαν αρχηγός του χωριού των Γαλατών, λες και έχει πάρει μάθημα από την μοναδική ταινία του Πίτερ Σέλερς «Το ποντίκι που βρυχάται», τότε που ο Σέλερς αποφασίζει σαν αρχηγός ενός ασήμαντου κρατιδίου να κηρύξει τον πόλεμο στην Αμερική… κάπως έτσι και ο Ραφαέλ Κορέα, πρόεδρος του Ισημερινού αποφάσισε να συνεχίζει να δίνει μαθήματα στις ΗΠΑ.

Ενώ όλοι οι ηγέτες του πλανήτη με τον έναν ή άλλο τρόπο ανακηρύξαν «Μεσσία» τον Ομπάμα και πανηγύριζαν για την νίκη του, ο Κορέα από της 7 Φεβρουαρίου μέχρι και σήμερα, με συνοπτικές διαδικασίες απέλασε δύο αμερικάνους διπλωμάτες, ο ένας εκ τον οποίων μάλιστα ήταν και ο σταθμάρχης της CIA στην χώρα του Ισημερινού.

Κάτι τέτοιες ενέργειες σε συνδυασμό με τους δικούς μας ΛΙΓΟΥΣ κυβερνήτες σε φτάνουν σε σημείο να πιστεύεις ότι η μετανάστευση είναι η μόνη λύση.

Χαιρετίσματα στο σπίτι Αδέλφια

Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009

ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ ΤΑ ΣΙΔΕΡΑ...

Αδέλφια Καλημέρα,

Όταν ο κόσμος μιλάει για τον βρώμικο ρόλο των ΜΜΕ στην σύγχρονη εποχή, συνήθως το κάνει χωρίς να έχει κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό του. Όμως υπάρχει μια αίσθηση που μικρά μικρά «πραγματάκια» έρχονται να την επιβεβαιώσουν κάθε λίγο και λιγάκι. Έτσι έγινε και με μια σοβαρή είδηση που σχεδόν ΟΛΑ τα ΜΜΕ φρόντισαν να την θάψουν με τέτοια μαεστρία που θα την ζήλευαν ακόμα και οι αιγύπτιοι ταριχευτές του Τουτανχαμών.

Σχεδόν πριν από ένα μήνα (19/1) το Τριμελές Εφετείο Αθηνών εκδίκασε την υπόθεση του πρώην Δημάρχου Αμαρουσίου Τζανίκου σχετικά με την προσφυγή πολιτών της πόλης για τις παρανομίες του Δημάρχου και άλλων καλόπαιδων για την οικοδόμηση του ΠΑΡΑΝΟΜΟΥ “THE MALL”.

Το Εφετείο καταδίκασε σε 12 μήνες φυλακή με ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΗ απόφαση τον πρώην Δήμαρχο, χωρίς να κάνει δεκτό τους ισχυρισμούς ότι το “THE MALL” ωφέλησε το Μαρούσι και δεν προξένησε καμία περιβαλλοντολογική κατασττροφή.

Η συγκεκριμένη δίκη είναι η πρώτη που έχει οριστεί για το 2009 αφού ακολουθούν άλλες 6, σχετιζόμενες πάντα με το “THE MALL”. Μάλιστα σε μια από αυτές ζητείτε αποζημίωση 600 εκ. € υπέρ του Δήμου για τις τεράστιες ζημιές που προκλήθηκαν στην πόλη από την ενέργεια των κατασκευαστικών του κ. Λάτση και τον Τζανίκο.

Σε μια περίοδο που οι κάμερες των κωλοκάναλων τρέχουν να καλύψουν την οποιαδήποτε μαλακία έρθει στο μυαλό του κάθε «Μαλέλη», κατάφεραν να θάψουν ίσως την πιο αισιόδοξη είδηση των τελευταίων μηνών…

Χαιρετίσματα στο σπίτι Αδέλφια

ΥΓ: Και για να κλείσω «ποδοσφαιρικά» με ένα σύνθημα… Νικήτα ετοιμάσου φτάνει η ΣΕΙΡΑ ΣΟΥ.

Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2009

ΤΙ ΚΡΙΜΑ... ΑΠΟΛΥΘΗΚΕΣ

Αδέλφια καλημέρα,

Μετά από ένα διάλλειμα και χωρίς πολύ όρεξη για σχολιασμό των γεγονότων, να ‘μαστε πάλι εδώ. Η αλήθεια είναι ότι ούτε σήμερα θα έγραφα αν δεν είχα δει πρώτα την «καταπληκτική» είδηση της ημέρας…

… Η είδηση έλεγε πως ένας 32χρονος εργάτης πατέρας 2 παιδιών, στην Κομοτηνή, απολύθηκε μέσω sms το οποίο έγραφε «Δεν μπορούμε να σε βρούμε, πέρνα την Δευτέρα να πάρεις την αποζημίωση σου».

Ο ρεπόρτερ μίλησε για ασυδοσία. Άντε εγώ να το σκληρύνω και να το κάνω αλητεία. Το θέμα όμως είναι ένα και μοναδικό. Εδώ πλέον μιλάμε για εργασιακό μεσαίωνα. Μετά τους ανασφάλιστους εργάτες που «κλειδώθηκαν» σε ψυγείο, μετά την γαλαντόμα προσφορά του Jumbo, μετά τα εργατικά ατυχήματα που με τα βίας χωράνε στα μονόστηλα των εφημερίδων ΤΟΥΣ… τώρα έχουμε και την τεχνολογία να «βοηθάει» το έργο τους.

Απογοητευμένος από την πλειοψηφία των κατοίκων αυτής της χώρας, που την δύναμη της στις εκλογές την δείχνει μόνο όταν έχει να επιλέξει μεταξύ του Λούκα και τον Κόκκινων Χαλιών στο X Factor, τελικά δεν ξέρω αν ακόμα και ο Θεός είναι ικανός να μας σώσει.

Χαιρετίσματα στο σπίτι Αδέλφια.