Αδέλφια καλησπέρα,
Πέρασαν 65 χρόνια από τις 12 Φεβρουαρίου του 45, τότε που στην Βάρκιζα, οι Σιάντος, Παρτσαλίδης και Τσιριμώκος, υπέγραφαν τα 9 άρθρα μιας συμφωνίας που έμεινε στην ιστορία...
Όμως όσο τα χρόνια φεύγουν το πιο σημαντικό είναι να κρατήσουμε για πάντα στην μνήμη μας τις εικόνες των ΕΛΑΣΙΤΩΝ που με κλάματα πετούσαν στο μουσαμά το ντουφέκι τους. Ίσως αυτή η εικόνα να είναι οδηγός μας για τις νέες ΝΙΚΗΦΟΡΕΣ μάχες.
Χαιρετίσματα στο σπίτι Αδέλφια
8 σχόλια:
Η θλιβερότερη στιγμή στην ιστορία μας.
ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!
Πράγματι, σύντροφε, η Ιστορία διδάσκει !
Τέλος οριστικό, ΟΧΙ ξανά Βάρκιζες ...
Μόνη μας έγνοια η τελική Νίκη !
Για χαρά !
@ Χορεύοντας με τους ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΥΣ
@ faros
Το μοναδικό μας μέλημα πλέον θα πρέπει να είναι η ΝΙΚΗ. Οι συμβιβασμοί δεν ταιριάζουν σε κομμουνιστές.
Καλημέρα
Να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε πως οι δυνάμεις που συμμετείχαν στο ΕΑΜ εξέφραζαν διαφορετικά συμφέροντα. Εκτός από το ΚΚΕ, συμμετείχαν και δυνάμεις σοσιαλδημοκρατικές, φιλελεύθερες, γενικά αστικής πολιτικής κατεύθυνσης. Έπρεπε να θεωρηθεί βέβαιο ότι δεν ήταν δυνατό η εργατική τάξη να βαδίσει μαζί τους σε όλες τις φάσεις της πάλης, πολύ περισσότερο όσο πλησίαζε το τέλος της Κατοχής
@aliatas:
δε καταλαβαίνω τι θες να πεις. Τι δικαιολογείς με αυτό. Αν θες δικαιολογία, τότε ψάξε το Τσιριμώκο και την ελεγχόμενη ιστορία του.
παρόλαυτα, το "πρόβλημα" δε ξεκίνησε στη Βάρκιζα, αλλά στη Καζέρτα και εκεί δε χωράνε δικαιολογίες.
@ aliatas
Το θέμα στο δικό μου μυαλό έχει ως εξής...
Η τότε ηγεσία διαπράτει τεράστιο λάθος ΜΟΝΟ και ΜΟΝΟ επειδή συμφωνεί ότι ο οπλισμός των συντρόφων μαχητών του ΕΛΑΣ πρέπει να περάσει στα χέρια του αστικού κράτους με αποτέλεσμα οι αγωνιστές του ΚΚΕ (και του ΕΑΜ) να είναι εύκολοι στόχοι.
Όλο αυτό πιστεύω ότι δεν έχει να κάνει με το ποιες ήταν οι δυνάμεις που συγκροτούσαν το ΕΑΜ.
Από εκεί και πέρα μην χάνουμε το βασικό (για μένα) νόημα... Αφού η Βάρκιζα υπάρχει στην ιστορία, ας πάρουμε τα διδαγματά της και ας φωνάξουμε ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ "ΒΑΡΚΙΖΑ"
Δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω κάτι απεναντίας.
Εγώ είπα ότι εκτός από το ΚΚΕ, στο ΕΑΜ συμμετείχαν και δυνάμεις σοσιαλδημοκρατικές, φιλελεύθερες, γενικά αστικής πολιτικής κατεύθυνσης. Άρα έπρεπε να θεωρηθεί βέβαιο ότι, εξαιτίας των ταλαντεύσεων που προσιδιάζουν στη φύση τέτοιων κομμάτων και ατόμων που δεν είναι διατεθειμένα να φτάσουν μέχρι το τέλος του δρόμου, δεν ήταν δυνατό η εργατική τάξη να βαδίσει μαζί τους σε όλες τις φάσεις της πάλης, πολύ περισσότερο όσο πλησίαζε το τέλος της Κατοχής και το ζήτημα της εξουσίας (ποιος - ποιον) ετίθετο επί τάπητος.
Το ΚΚΕ τότε δεν πήρε υπόψη του ότι η ιδεολογικοπολιτική διαπάλη διεξάγεται και στο πλαίσιο της συμμαχίας και ότι για την επιτυχή έκβαση της ταξικής πάλης δεν επιτρέπονται επιζήμιοι συμβιβασμοί. Πολύ περισσότερο, όταν οι συμβιβασμοί δεν αντιστοιχούν στο συσχετισμό των δυνάμεων που υπάρχει ανάμεσα στους συμμάχους.
@ aliatas
Ειδικά η τελευταία παράγραφος σου, με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο
Δημοσίευση σχολίου