"ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ"

Αδέλφια καλημέρα,

Ένας από τους μεγάλους καημούς της ζωής μου είναι η ποδοσφαιρική ομάδα της γειτονιάς που γεννήθηκα και μεγάλωσα, ο Ιωνικός Νικαίας.

Για μένα αυτή η ομάδα σημαίνει πολλά. Στις αρχές της δεκαετίας του 80 και όταν το τμήμα μπάσκετ του Ιωνικού «δίδασκε» το άθλημα στην υπόλοιποι Ελλάδα, εγώ περίμενα πως και πώς να φτάσει η Δευτέρα να πάω σχολείο και με αφορμή ακόμα μια νίκη του Γιαννάκη, του Καλαφατάκη, του Πετρίδη και των άλλων παιδιών, να την «πω» στους συμμαθητές μου που υποστήριζαν τον Γαύρο, την ΑΕΚ ή τον ΠΑΟ.

Το μπάσκετ μπορεί να μας έδινε χαρές, μπορεί να μας έκανε γνωστούς σε όλη την χώρα ακόμα και να μας πήγε στην Ευρώπη, παίζοντας στο θρυλικό κύπελλο Κόρατς, το ποδόσφαιρο όμως ήταν εκείνο που μάζευε 10.000 φιλάθλους για να δουν την ομάδα του Ιωνικού να παίζει με την Δραπετσώνα, τον Άρη Νικαίας, την Νίκαια , τον Ατρόμητο Πειραιά καθώς και άλλες ιστορικές ομάδες της Β΄ Πειραιώς. Το ανηφόρισμα προς την Νεάπολη τις Κυριακές τα μεσημέρια ήταν μια ολόκληρη ιεροτελεστία. Η οικογένεια έτρωγε από νωρίς ώστε να προλάβουμε να κάτσουμε στις θέσεις μας πριν ο Κωτάκης, ο Γλύκας ο Ξενάριος και οι άλλοι παίκτες τους Ιωνικού βγουν και πατήσουν το χώμα του γηπέδου.

Τα χρόνια πέρασαν και η ομάδα άρχισε να ανεβαίνει στις επαγγελματικές κατηγορίες. Το να παίξεις ποδόσφαιρο στην Νεάπολη δεν ήταν ποτέ εύκολη αποστολή. Ακόμα και σήμερα θυμάμαι το κυνηγητό στα στενά με τους Πατρινούς, τους Καλαματιανούς (είχαν ανεβάσει πολύ μα πάρα πολύ κόσμο) και όποιους άλλους αποφάσισαν να κάνουν την βόλτα τους στην νότια πλευρά της πλατείας Σπάθας.

Η ομάδα έφτασε στην πρώτη εθνική κατηγορία και μετά τα πρώτα χρόνια ο κόσμος έδειξε να χάνει το ενδιαφέρον του για τον Ιωνικό. Το γήπεδο άρχισε να αδειάζει ενώ ακόμα και ο τελικός κυπέλλου Ελλάδος ή η μεγάλη πορεία της χρονιάς με τον Μαρκαριάν στον πάγκο μας, δεν στάθηκαν ικανά ώστε να φέρουν τον κόσμο πίσω. Οι αιτίες ήταν πάρα πολλές και τουλάχιστον στην συγκεκριμένη ανάρτηση δεν θέλω να αναφερθώ σε αυτές. Στην συγκεκριμένη ανάρτηση θέλω να αναφερθώ στην απαξίωση της ΠΑΕ από τον ίδιο το ιδιοκτήτη της.

Είμαι κάτι παραπάνω από σίγουρος ότι στο διάβασμα της τελευταίας πρότασης θα αναρωτηθήκατε πως μπορεί κάποιος ιδιοκτήτης ομάδας να απαξιώνει την ομάδα του. Αν θέλετε να μάθετε την απάντηση δεν έχετε παρά να δείτε τις ενέργειες που έχει κάνει ο Χρήστος Κανελλάκης (πρόεδρος της ομάδας και γιος του ιστορικού προέδρου Νίκου Κανελλάκη) τα τελευταία χρόνια.

Το «ρεπερτόριο» των ενεργειών του τα χρόνια που διοικεί την ομάδα είναι αστέρευτο και με μοναδική μαεστρία κατάφερε να κάνει τους εναπομείναντες φιλάθλους της ομάδας να τον περιλαμβάνουν σε όλα τους τα συνθήματα, συνθήματα τα οποία δεν έχουν κολακευτικές ομοιοκαταληξίες για εκείνον.

Τα τελευταία χρόνια ο Κανελλάκης αποφάσισε να έρθει σε ανοικτή αντιπαράθεση με τον δήμαρχο Νικαίας Στέλιο Μπενετάτο. Μέχρι και πριν από δύο μέρες προσωπικά πίστευα ότι ο Κανελλάκης ήταν απλά ένας «πιτσιρικάς», αντικομουνιστής με απίστευτα χαμηλό IQ. Παράδειγμα του χαμηλού του IQ είναι η ομάδα στο facebook που έχει δημιουργήσει και την ονομάζει ΝΙΚΑΙΑ και ομως ειμαι ακομα εδω Σε αυτή την ομάδα ο Χρήστος Κανελλάκης φαίνετε ως υπεύθυνος – διαχειριστής με τον διακριτικό τίτλο Boss of the town, ενώ ο αδελφός του Λεωνίδας έχει επιλέξει ως διακριτικό τίτλο το Boss of the town hall.

Προχθές όμως τα πράγματα έδειξαν να αλλάζουν και να γίνονται ακόμα πιο βρώμικα. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στον sport fm ο Boss of the town αναφέρθηκε για ακόμα μια φορά με υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς προς τον ΕΚΛΕΓΜΕΝΟ Δήμαρχο Νικαίας ενώ τόνισε ότι η συγκεκριμένη ιδεολογία που πρεσβεύει ο Δήμαρχος είναι τροχοπεδεί στην ανακατασκευή του γηπέδου στην διαμόρφωση εμπορικών χώρων και κατά επέκταση στην άνθιση της ΠΑΕ που ο ίδιος ο Κανελλάκης τα τελευταία χρόνια έχει απαξιώσει.

Κάπου εδώ περίμενα μια αντίδραση από το γραφείο του Δημάρχου αλλά για ακόμα μια φορά η δημοτική αρχή της Νίκαιας αν και έχει όλα τα δίκια με το μέρος της επέλεξε την σιωπή. Τελικά όμως η απάντηση ήρθε από τους ίδιους τους φιλάθλους της ομάδας. Στο φορουμ των οπαδών του Ιωνικού Νικαίας ένα μέλος που βρισκόταν στην προ διετίας συζήτηση του Δημάρχου με τον Κανελλάκη και φιλάθλους του Ιωνικού μας υπενθύμισε ότι ο Δήμαρχος ΠΟΤΕ δεν αρνήθηκε την εκχώρηση του γηπέδου στην ΠΑΕ, ΦΤΑΝΕΙ οι ιδιοκτήτες της ΠΑΕ να έφερναν κάποια μελέτη (αρχιτεκτονική – οικονομική) όπου θα δικαιολογούσε μια τέτοια απόφαση.

Φυσικά κάτι τέτοιο δεν έγινε και έτσι μείναμε με τον Κανελλάκη να παίζει το «αφεντικό της πόλης», τον Δήμαρχο να παίζει την «Μαρία της σιωπής» και εμένα να γράφω αυτή την ανάρτηση…

Χαιρετίσματα στο σπίτι Αδέλφια.