ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΦΥΛΗΣ "ΟΠΟΥ ΦΥΓΕΙ ΦΥΓΕΙ"

Αθήνα 29 Φεβρουαρίου 2008.

Έτος δίσεκτο. Μια μέρα παραπάνω. Αυτή την ημέρα θα έπρεπε να κάνω κάτι ξεχωριστό. Το σκεφτόμουν εδώ και αρκετό καιρό και τελικά πήρα την απόφαση της υλοποίησης σήμερα. Την παραπάνω μέρα του έτους... βρήκα τον χρόνο να ιδρύσω την δική μου φυλή, έτσι απλά. Δηλαδή τι παραπάνω έχουν οι Κοσσοβάροι που έκαναν δικό τους κράτος?

Σαν Φύλαρχος πρέπει να ορίσω το στίγμα μας. Ποιοι είμαστε? Τι μας συνδέει? Που πάμε?

Οι όπου φύγει φύγει είναι άνθρωποι που ζουν ανάμεσα σας. Πολλοί μπορεί να τους μπερδέψουν με τους «Φευγάτους», όμως δεν έχουμε καμία σχέση με αυτή την ιστορική φυλή. Οι διαφορές μας είναι πολλές.

Κατ’ αρχήν είμαστε συγκεντρωμένοι στο ποιοι είμαστε και στο τι θέλουμε (καθόλου φεύγα δηλαδή). Συγκεντρωμένοι στο παρόν και με το βλέμμα στο μέλλον έτοιμοι να ζήσουμε τα καλύτερα που έρχονται. Φρικαρισμένοι με το σήμερα της γειτονιάς μας, του χωριού μας, της πόλης μας, της χώρας μας. Αναγκασμένοι όσο βαρύγδουπό και να ακούγεται να γίνουμε το νέο μεταναστευτικό κύμα ελλήνων που θα πνίξει την Ευρώπη, μόνο και μόνο για να γλυτώσουμε από την μ…… που μας δέρνει.

Όταν ήμουν παιδί (δεν γεννήθηκα Φύλαρχος) είχα πολλά όνειρα. Μέρα με την ημέρα έφτασα σε σημείο όλα μου τα όνειρα να έχουν καταστραφεί από την καθημερινότητα. Τίποτα δεν έμεινε όρθιο, τίποτα ικανό να θυμίζει τα χρόνια που έπαιζα μπάλλα στην πλατεία ή τις στιγμές που πρωτογρατζούναγα την κιθάρα μου. Ξαφνικά έμοιαζα όλο και πιο πολύ στον Τσάκωνα (ευτυχώς όχι στο physique) την στιγμή που παίζει τις εξάρες στο «μάθε παιδί μου γράμματα». Έξι χρόνια στο δημοτικό, Έξι χρόνια γυμνάσιο λύκειο, έξι χρόνια σπουδές… και τώρα τι? Τώρα ένα ατελείωτο τρέξιμο για να προλάβεις πράγματα που κατά βάθος δεν σε ενδιαφέρουν. Πράγματα και καταστάσεις που μόνο αναγούλα σου φέρνουν.

Υπάρχει ένα ρεφρέν του Ζακ Στεφάνου που λέει :
« Φτάσε στον πάτο
Εκεί που δεν υπάρχει πιο κάτω
Και βρες την ευτυχία κρυμμένη
Κομμένη και ραμμένη για σένα…»

Αυτό ακριβώς έκανα λοιπόν και εγώ. Έφτασα στον πάτο για την ακρίβεια εκεί είμαι ακόμα. Όμως ο πάτος έχει ένα συν, δυνητικά μπορεί να σου δώσει δύναμη. Να ακουμπήσεις εκεί και με μια κίνηση να βγεις πάλι πάνω. Σε αυτή την φάση είμαι τώρα. Στην φάση της ανάδυσης. Ο στόχος έχει μπει. Όταν θα βγω πάλι πάνω θα έχω φύγει. Θα είμαι εκεί που θέλω εγώ και όχι εκεί που θέλουν οι διευθυντές, οι τράπεζες, τα κανάλια, η μάνα μου και όλοι όσοι κατά καιρούς προσπάθησαν να μου χαράξουν πορεία. Θα είμαι κάπου που θα κάνω την ζωή που ΘΕΛΩ, την ζωή που θα ΕΠΙΛΕΞΩ.

Εάν λοιπόν και εσείς έστω για λίγα λεπτά έχετε νοιώσει ότι είστε έτοιμοι να φύγετε (από την δουλειά, την ουρά της τράπεζας, το βαγόνι του μετρό που βρωμάει, την γκόμενα, την μάνα, τους φίλους ή τέλος πάντων από όπου εσείς διαλέξετε) τότε καλώς ορίσατε στην φυλή των ΟΠΟΥ ΦΥΓΕΙ ΦΥΓΕΙ.

Με θερμούς χαιρετισμούς,
Ο Φύλαρχος των ΟΠΟΥ ΦΥΓΕΙ ΦΥΓΕΙ,

Run Boy Run