ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Ή ΑΝΕΚΔΟΤΟ ;

Αδέλφια Καλημέρα,

Η κατάσταση την οποία ζούμε δεν απέχει πολύ και από τα παλιά καλά ανέκδοτα. Ας θυμηθούμε ένα τέτοιο…

Φθινόπωρο και πρώτη μέρα στα θρανία για τους μαθητές του αμερικανικού κολεγίου. Η δασκάλα παρουσιάζει στα αμερικανάκια έναν καινούργιο συμμαθητή τους, τον Ιάπωνα Σακίρο Σουζούκι και το μάθημα αρχίζει με μερικές ερωτήσεις.

«Για να δούμε, λοιπόν, πόσο καλοί είστε στην αμερικανική ιστορίας», λέει η δασκάλα. «Ποιος είπε δώστε μου ελευθερία ή δώσε μου θάνατο»;

Κάποιοι μουρμουρίζουν, αλλά κανείς δεν σηκώνει το χέρι του, εκτός από τον Ιάπωνα: «Ο Πάτρικ Χένρυ το 1775 στη Φιλαδέλφεια», απαντά.

«Μπράβο Σουζούκι, και ποιος είπε: «Κυβέρνηση του λαού, από το λαό και για το λαό», ξαναρωτά την τάξη η δασκάλα.

«Ο Αβραάμ Λίνκολν, το 1863 στο Γκέτυσμπουρκ», απαντά πάλι ο Σουζούκι.

Η δασκάλα κοιτάζει αυστηρά την τάξη και λέει: «Ντροπή σας! Ο Σουζούκι είναι γιαπωνέζος και ξέρει την αμερικανική ιστορία καλύτερα από σας!»

Τη σιωπή στην τάξη σπάει μια μικρή φωνή πίσω από τα θρανία: «Ρε δεν πάτε να γαμηθείτε όλοι, μαλάκες γιαπωνέζοι!»

«Ποιος το είπε αυτό;;;», ρωτάει αυστηρά η δασκάλα; Ο Σουζούκι σηκώνει το χέρι του και χωρίς να περιμένει λέει: «Ο στρατηγός Μακάρθουρ, το 1942, στη διώρυγα του Παναμά και ο Λι Ιακόβα, το 1982, στη γενική συνέλευση της Τζένεραλ Μότορς».

Η τάξη βυθίζεται στη σιωπή. «Θέλω να ξεράσω», ακούγεται μια ξεψυχισμένη φωνή.

«Ποιος το είπε αυτό;;;»ξαναρωτάει με το ίδιο βλοσυρό ύφος η δασκάλα. Και ο Σουζούκι πετάγεται πάλι: «Ο Τζορτζ Μπους ο πρώτος, στον πρωθυπουργό Τανάκα κατά τη διάρκεια δείπνου στο Τόκιο, το 1991».

Ένας μαθητής σηκώνεται όρθιος και ξεσπάει: «Ρε δε μας παίρνεις καμιά πίπα, λέω εγώ!!!» Και ο Σουζούκι ψύχραιμα: «Μπιλ Κλίντον στη Μόνικα Λουίνσκι, το 1997, στο οβάλ γραφείο του Λευκού οίκου»

Δύο-τρεις μαθητές πετάγονται και φωνάζουν: «Αϊ γαμήσου ρε μαλακισμένο, Σουζούκι».

Ατάραχος ο γιαπωνέζος: «Βαλεντίνο Ρόσι, παγκόσμιο πρωτάθλημα μοτοσικλέτας, ράλι Νότιας Αφρικής, το 2002».

Κόλαση στην τάξη, οι μαθητές ουρλιάζουν και πετάνε καρέκλες. Η δασκάλα έχει σωριαστεί λιπόθυμη και ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο διευθυντής: «Ε, μα την Παναγία δεν έχω ξαναδεί τέτοιοι μπουρδέλο!!!»

Και στο βάθος ακούγεται πάλι η φωνή του Σουζούκι: «Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κώστας Καραμανλής, το 2004, στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησής του».

Χαιρετίσματα στο σπίτι Αδέλφια.

ΥΓ : Ευχαριστώ το μέλος του φορουμ "Ραμπελάι" στο περιοδικό ρεσάλτο που μου το θύμισε